Kortverhaal ‘Wrak’

Bellen ontsnappen aan mijn masker, perfecte ronde bellen, lucht die popperig naar boven hobbelt. Ik slik, klaar, hoor in mijn oren een knapperig vlies; mijn schedel knispert en de pijn verdwijnt. Deze pijn toch.

Moeiteloos – vloeiend – kantel ik en daal de rifwand af waar koraal als een sponsen regenboog heen en weer deint; een weelderige onderwatertuin waar de zee doorheen waait.