Essay: ‘Einde der tijd’

Literair Tijdschrift G., 2018

Lees artikel online

Ik ga nooit binnen. Juwelierszaken hebben een kunstmatig hoge drempel. Je moet aanbellen, een gedistingeerde man in maatpak keurt even je kredietwaardigheid, drukt op een knop die ergens naast de panic button onder de toonbank verscholen zit en dan schuift de eerste pui open. Je stapt een sluis binnen en pas wanneer de wand achter je terug in het slot klikt, schuift de tweede pui open – altijd die milde claustrofobie, dat ongemakkelijk wachtmoment, best toe- passelijk voor wie een horloge wil kopen. Op zich vergt die intrede slechts een splinter geduld, maar wat daarna?